Toate definitiile

IZBĂVÍRE, izbăviri, s. f. (Pop.) Acțiunea de a (se) izbăvi și rezultatul ei; scăpare, salvare, mântuire. – V. izbăvi.

IZBĂVÍRE s. v. mântuire.

IZBĂVÍRE s. v. salvare, scăpare.

izbăvíre s. f., g.-d. art. izbăvírii; pl. izbăvíri