Dictionar de sinonime

MÉSING s. v. alamă.

MESIÁNIC adj. profetic. (Ton ~.)

MESITILÉNĂ s. (CHIM.) trimetilbenzen simetric.

MÉSIŢĂ s. v. lună.

MESMERÍSM s. v. magnetism animal.

MESTEÁCĂN s. (BOT.) 1. (Betula verrucosa) (livr.) betulă. 2. mesteacăn pufos v. mestecănaş.

MESTECÁ vb. a amesteca, (pop.) a dumica. (A ~ un aliment în gură.)

MÉSTECĂ s. v. răsfug.

MESTECĂLĂU s. v. făcăleţ.

MESTECÁRE s. amestecare, mestecat. (~ unui aliment, în gură.)

MESTECÁR s. v. făcăleţ.

MESTECĂNÉT s. v. mestecăniş.

MESTECĂNÁŞ s. (BOT.; Betula pubescens) mesteacăn pufos.

MESTECÁT s. v. mestecare.

MÉŞNIŢĂ s. v. păsat, terci.

MÉŞĂ s. (livr.) postişă. (O ~ de păr.)

MESTÉLNIC s. v. făcăleţ.

MESTECÍŞ s. v. mestecănet, mestecăniş.

MESTECĂU s. v. făcăleţ, gură, sucitor, ver-gea.

MESTECĂRÍE s. v. mestecănet, mestecăniş.

MESTECĂNÍŞTE s. v. mestecănet, mestecăniş.

MESTECĂNÍŞ s. mestecănet, (reg.) mestecănişte, mestecărie, mesteciş.

MÉŞCĂ s. v. bătător, .

MÉŞGHIE s. v. hat, hotar, răzor.

MÉŞTER s. v. faurmaur, maestru, meseriaş, meştergrindă, meşteşugar.

MÉŞTERĂ s. v. babă, vrăjitoare.

MÉŞTER s., adj. 1. s. v. maistru. 2. adj. v. îndemînatic.

MEŞTERGRÍNDĂ s. (CONSTR.) faurmaur, (reg.) meşter.

MEŞTEREÁSĂ s. v. babă, vrăjitoare.

MEŞTERÉSC adj. v. meşteşugăresc.